Górne i dolne drogi oddechowe to główne elementy układu oddechowego. Wraz z płucami tworzą ważny narząd, służący do wymiany gazowej pomiędzy człowiekiem a środowiskiem zewnętrznym. Układ oddechowy działa sprawnie, jeśli jest w pełni zdrowy. Jaka jest jego budowa i jak można leczyć dolegliwości? Każdy człowiek w ciągu całego roku wielokrotnie boryka się z kaszlem, katarem czy silnym bólem gardła. Górne i dolne drogi oddechowe narażone są na ataki różnego rodzaju wirusów i bakterii. W okresach spadku odporności organizmu układ oddechowy pełni bardzo ważna rolę. Warto go wspomagać, aby był bardziej odporny. Poznanie budowy górnych i dolnych dróg oddechowych pozwoli lepiej zrozumieć ten mechanizm oddechowy i ułatwi leczenie podczas infekcji. Anatomia górnych dróg oddechowych Górne drogi oddechowe to jedna z części układu oddechowego. Ten element spełnia bardzo ważną rolę w szeroko pojętym procesie oddychania. To właśnie tutaj wdychane powietrze jest oczyszczane i ogrzewane, a zatem to pierwszy etap wymiany gazowej. Jak jest budowa górnych dróg oddechowych? Oto ona: ● jama nosowa (nos) - przedzielona jest przegrodą. Ludzki nos pozwala na oddychanie, ale to nie jedyna funkcja tego narządu. Przede wszystkim chroni przed wirusami i bakteriami, które znajdują się w powietrzu. Skutecznie oczyszcza z nich wdychane powietrze, jednocześnie podgrzewając do temperatury, zbliżonej do temperatury ciała człowieka, ● zatoki przynosowe -to rodzaj pustej przestrzeni, która występuje w okolicach twarzoczaszki. Ten element górnych dróg oddechowych wyściełany jest 4 rodzajami błony śluzowej. Zatoki nie tylko ogrzewają powietrze (w czym wspomagają jamę nosową), ale także mocno je nawilżają, a także odpowiadają za wyrównywanie powstałej różnicy ciśnień, ● gardło- jest częścią dwóch układów – pokarmowego i oddechowego. Łączy jamę ustną, jamę nosową, krtań i przełyk. Ten element górnych dróg oddechowych jest „wyłożony” 4 warstwami różnych błon. Głównym zadaniem gardła w ramach układu oddechowego jest ułatwianie przepływu powietrza z jamy nosowej i jamy ustnej do krtani, ● fragment krtani do poziomu fałdów głosowych- krtań ma dość skomplikowaną budowę. Jej część nad poziomem fałdów głosowych jest miejscem przejścia powietrza z zewnątrz organizmu do płuc. A zatem to bardzo ważne miejsce w procesie wdychania powietrza. W sytuacjach wydalania powietrza na zewnątrz krtań także jest „drogą”, po której powietrze wydostaje się z organizmu. Obok podstawowej funkcji krtani, jaką jest udział w powstawaniu mowy, przepuszczanie powietrza to ważny element całego procesu oddychania. Budowa dolnych dróg oddechowych Dolne drogi oddechowe to druga część całego układu oddechowego człowieka, znajdująca się pomiędzy górnym odcinkiem a płucami. Co składa się na budowę dolnych dróg oddechowych? Oto poszczególne odcinki: ● krtań od poziomu fałd głosowych-dzięki ustawieniu fałd głosowych w pozycji oddechowej umożliwia przepływ powietrza. Powoduje to otwieranie szpary głośni i kontrolowanie na zasadzie odruchu wymiany gazowej, ● tchawica - ta część dolnych dróg oddechowych zapewnia dopływ powietrza do płuc. To pewnego rodzaju rura, która jest przedłużeniem krtani. Ściana tchawicy pokryta jest włóknistą błoną. Całą tchawicę można nazwać szczególnym środkiem transportu powietrza do płuc. Wczasie tej podróży powietrze jest oczyszczane i nawilżane, ● oskrzela-są odgałęzieniem tchawicy, które wnika bezpośrednio do płuc. Z wyglądu przypominają zespół rurek o różnej średnicy. Ich zadaniem jest dalsze doprowadzanie powietrza do płuc i usuwanie zbędnych (szkodliwych) produktów przemiany materii, a przede wszystkim dwutlenku węgla. Oskrzela także ogrzewają i nawilżają powietrze w dolnym odcinku układu oddechowego. Dość istotną funkcję pełni pokrywającyje nabłonek. To on zatrzymuje, a następnie usuwa drobnoustroje, kurz czy pył, ● wewnątrzpłucne drzewo oskrzelowe- nazwa tej części dokładnie określa wygląd tego konkretnego elementu układu oddechowego. Patrząc na drzewo oskrzelowe wyraźnie widać rozgałęzienia oskrzeli wewnątrz płuc. Ta część dolnych dróg oddechowych bezpośrednio dostarcza tlen do pęcherzyków płucnych, umieszczonych głęboko wewnątrz płuc. Budowa dróg oddechowych Układ oddechowy składa się 3 części: górnych dróg oddechowych, dolnych dróg oddechowych, płuc. Górne i dolne drogi oddechowe tworzą ten fragment układu oddechowego, który doprowadza powietrze, reguluje całą wymianę gazową, ale przede wszystkim wspomaga płuca. To właśnie płuca kierują całym procesem oddychania i są centralną częścią układu oddechowego. Ten parzysty narząd oddechowy ma gąbczastą strukturę. To płuca filtrują powietrze i przekazują tlen za pośrednictwem hemoglobiny do układu krwionośnego, aby następnie dostała się do każdej komórki ciała. Cały układ oddechowy zapewnia organizmowi wymianę gazową. Ten bardzo ważny układ to naprawdę sprawnie działający mechanizm, złożony z elementów, ściśle ze sobą współpracujących. Doprowadza tlen do każdej komórki ludzkiego ciała i umożliwia jego prawidłowe funkcjonowanie oraz wytwarzanie energii. Układ oddechowy jest odpowiedzialny za 2 etapy oddychania: oddychanie zewnętrzne, którego zadaniem jest doprowadzanie tlenu do komórek, oddychanie wewnętrzne, które jest rodzajem oddychania wewnątrzkomórkowego. Częstotliwość oddychania jest bardzo zmienna i zależy od wielu czynników. Dorosły człowiek wykonuje przeciętnie od 7 do 20 oddechów na minutę w stanie spoczynku. Należy zawsze pamiętać, iż im więcej tlenu dochodzi do płuc, tym bardziej dotleniony organizm i jego poszczególne komórki, a to oznacza zdrowie wszystkich narządów. A zatem głębsze oddechy to także więcej powietrza w płucach. Antybiotyk na górne drogi oddechowe Górne drogi oddechowe to część układu oddechowego, najbardziej narażona na infekcje i stany zapalne. Choroby rozwijają się tutaj na tle bakteryjnym lub wirusowym. Infekcje wirusowe to najczęściej zapalenie zatok, gardła, krtani lub nieżyt nosa. Bardzo często powikłaniem po infekcji wirusowej jest infekcja bakteryjna. Stany chorobowe o podłożu wirusowym są zwykle łagodniejsze od tych, których przyczyną jest zakażenie bakteryjne. Co do zasady infekcje wirusowe leczy się objawowo, a infekcje bakteryjne antybiotykoterapią. Antybiotyk zalecany jest wyłącznie przez lekarza, po szczegółowej diagnozie. Specjaliści często podkreślają, iż stosowanie antybiotyków w pierwszych dniach choroby jest błędem. Na początku należy dać szansę indywidualnej florze bakteryjnej, która zaczyna walkę z chorobą. Czasami włączenie antybiotyku do leczenia infekcji górnych dróg oddechowych o podłożu wirusowym może spowodować wytworzenie szczepów bakteryjnych lekoopornych. Wtedy, gdy organizm zostanie zaatakowany przez naprawdę poważne zakażenie bakteryjne antybiotyki mogą nie zadziałać. Nie wolno doprowadzać do sytuacji nadużywania antybiotyków. Nie wolno także przyjmować antybiotyków bez konsultacji z lekarzem. Te leki nie pozwalają na „samoleczenie”. Jeśli lekarz zaleci w pierwszych dnia infekcji górnych dróg oddechowych pozostanie w domu, w łóżku to należy bezwzględnie dostosować się do tych wskazań. Jeżeli objawy choroby nie ustępują po kilku dniach, a wręcz nasilają się, lekarz może zalecić antybiotyk. Bardzo często wykonywana są wtedy dodatkowe badania, które mają za zadanie określić przyczynę choroby (wirusy czy bakterie). Jak udrożnić drogi oddechowe? Udrażnianiegórnych i dolnych dróg oddechowych ma celu przywrócenie lub ułatwienie oddechu. Jest stosowane w przypadku osób nieprzytomnych lub tych, które uległy zadławieniu. Tutaj ogromne znaczenie ma szybka reakcja, bowiem taki stan może doprowadzić do nadmiernego braku tlenu w organizmie i nieodwracalnych skutków. Niedrożność na skutek obecności ciała obcego w drogach oddechowych wywołuje uczucie dławienia i kaszel. Jak oczyścić drogi oddechowe z flegmy czy ze śluzu?Oto kilka sposobów: nakłanianie do intensywnego kaszlu, wykonywanie uderzeń w plecy (najlepiej 5 razy) w okolicach międzyłopatkowych, a następnie naciskanie podbrzusza, stosowanie naprzemiennie zmuszania do kaszlu i wykonywania odpowiednich uderzeń w plecy. Aby skutecznie wykonać te wszystkie czynności udrażniania dróg oddechowych należy stanąć za poszkodowanym, przełożyć rękę pod jego pachą, pochylić się nad taką osobę, podkładając dłoń pod klatkę piersiową i uderzać dość energicznie, właśnie między łopatkami. Takie czynności trzeba wykonywać do momentu usunięcia ciała obcego. Jeżeli te działania nie przynoszą efektu, warto wykonać tak zwany rękoczyn Heimlicha. Co to jest? Lekarze określają tak technikę pomocy przedlekarskiej. Ta metoda polega głównie na wywieraniu nacisku na przeponę, aby skutecznie sprężyć powietrze w drogach oddechowych i równie skutecznie wypchnąć ciało obce. W tym przypadku osoba ratująca staje za osobą poszkodowaną, obejmuje ją na wysokości pasa i w miejscu między pępkiem a żebrami uciska przeponę, energicznie i szybko. Dziękujemy za przeczytanie naszego artykułu do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z informacjami na temat zdrowia i zdrowego stylu życia, zapraszamy na nasz portal ponownie!

Preview this quiz on Quizizz. W czasie połykania pokarmu wejście do dróg oddechowych zamyka: Układ oddechowy i wydalniczy. DRAFT. 7th grade. 0 times. Biology.

nieustanną wymianę gazową zapewnia układ oddechowy składający się z: bắt đầu học dróg oddechowych (górne - jama nosowa i gardło, dolne - krtań, tchawica i oskrzela główne) oraz płuc jama nosowa - jest pierwszym odcinkiem dróg oddechowych, powietrze zostaje oczyszczone, ogrzane i nawilżone gardło - wspólny odcinek układu pokarmowego i oddechowego, na jego końcu znajduje się wejście do przełyku i krtanikrtań - narząd głosu, zbudowana z połączonych ze sobą chrząstek bắt đầu học nagłośnia - jedna z chrząstek krtani, uniemożliwia przedostatnie się pokarmu do dróg oddechowych tchawica - elastyczny przewód zbudowany z chrząstek o kształcie podkowy oskrzela główne - wnikają do płuc tworząc liczne rozgałęzienia płuca - parzysty narząd wymiany gazowej, zbudowany z milionów pęcherzyków płucnych bắt đầu học pęcherzyki płucne - tworzą grona, będące anatomicznymi i czynnościowymi jednostkami płuca. Ściany zbudowane z pojedynczej warstwy komórek nabłonkowych i oplecione gęsta siecią włosowatych naczyń krwionośnychoba płuca ▶️ 300-450 mln pęcherzyków ▶️ ok. 100m2 powierzchni oddechowej zatoki przynosowe - bắt đầu học połączone z jamą nosową, służą jako rezonatory głosu, ich kształt i wielkość wpływają na barwę głosu głośnia - cześć krtani, w której powstaje głos, tworzą ją rozpięte między chrząstkami fałdy głosowe (struny głosowe) oraz znajdująca się między nimi szpara głośni bắt đầu học szpara głośni szeroka ▶️ powietrze przechodzi swobodnie nie powodując powstawania dźwięków szpara głośni wąska ▶️ przechodzące powietrze powoduje drgania fałdów głosowych tym samym dźwiękmężczyźni mają dłuższe fałdy głosowe, dlatego ich głos jest niższy niż głos kobiet i dzieci płuca - parzysty narząd, w którym dochodzi do wymiany gazowej między wdychanym powietrzem, a krwią bắt đầu học płuca podzielone na płaty (prawe 3, lewe 2) ▶️ zaopatrywane przez oskrzela płatowe ▶️ oskrzela rozgałęziają się na coraz mniejsze ▶️ ostatnie to oskrzeliki oddechowe ▶️ pęcherzyki płucne ▶️ tworzą grona ▶️ 300-450 mln pęcherzyków ▶️ 100 m2 powierzchni rodzaj dźwięków oraz ich wysokość zależą od - bắt đầu học długości i stanu napięcia strun głosowych krtań jest zbudowana z 9 chrząstek połączonych za pomocą więzadeł i mięśni bắt đầu học jedna z największych chrząstek - chrząstka tarczowata zbudowana z dwóch płytek połączonych pod określonym kątem, zależnym od wieku i płci dzieci i kobiety ok. 120°, mężczyźni ok. 90°czasem dobrze widoczna u mężczyzn - jabłko Adama

Układ oddechowy umożliwia transportowanie tlenu do komórek, bierze udział w usuwaniu dwutlenku węgla z ludzkiego organizmu. Bez niego niemożliwa jest sprawna wymiana gazowa w naszym ciele. Co warto o nim wiedzieć? Jakie pełni funkcje? Z czego zbudowany jest układ oddechowy człowieka? spis treści 1. Charakterystyka i funkcje układu oddechowego 2. Budowa układu oddechowego 1. Charakterystyka i funkcje układu oddechowego Układ oddechowy to jeden z najważniejszych układów w ludzkim ciele. Jakie funkcje spełnia? Głównym jego zadaniem jest dostarczanie tlenu do komórek. Oprócz tego, układ oddechowy umożliwia pozbycie się dwutlenku węgla z organizmu. Dwutlenek węgla stanowi substancję odpadową, powstałą w wyniku przemiany materii. Kolejną funkcją układu oddechowego jest zapewnienie sprawnej wymiany gazowej. Zobacz film: "Polacy żyją aż 7 lat krócej niż Szwedzi" Układ oddechowy jest narażony na poważne choroby. Stanom obniżonej odporności często towarzyszy grypa, będąca ostrą, wirusową chorobą zakaźną (spowodowana jest ona wirusem grypy). Nieleczona grypa może skutkować ciężkimi i zagrażającymi życiu powikłaniami. Wśród najczęstszych powikłań grypy lekarze wymieniają: zapalenie krtani, zapalenie oskrzeli, zapalenie zatok, zapalenie ucha środkowego, bakteryjne zapalenie płuc, stan zapalny pęcherzyków płucnych. 2. Budowa układu oddechowego Układ oddechowy zbudowany jest z górnych dróg oddechowych, dolnych dróg oddechowych, a także z głównego narządu oddechowego, czyli płuc. Górne drogi oddechowe stanowią część, która umożliwia transportowanie powietrza z tlenem do płuc, a także wydalanie niepotrzebnych substancji powstałych w trakcie przemiany materii. Produktem odpadowym, którego organizm próbuje się pozbyć jest przede wszystkim dwutlenek węgla. W skład górnych dróg oddechowych wchodzą następujące elementy: jama nosowa – jest podzielona za pomocą przegrody nosowej na dwie części. Wraz z gardłem stanowi najważniejszy element górnego układu oddechowego. Po obu stronach jej stronach znaleźć można małżowiny nosowe: dolną, środkową, a także górną. Kiedy oddychamy, jama nosowa pełni rolę filtru. Zanim tlen dostanie się do naszego organizmu, powietrze musi zostać ogrzane, nawilżone oraz oczyszczone z drobnoustrojów. gardło – w naszym organizmie pełni wiele istotnych funkcji. Bierze udział w oddychaniu, ponieważ to właśnie przez nie przepływa powietrze z jamy nosowej i jamy ustnej do krtani, umożliwia połykanie pokarmów, a także jest początkowym odcinkiem układu pokarmowego. Dodatkowo, umożliwia formułowanie dźwięków. W bocznych ścianach gardła występują zakończenia trąbki słuchowej. fragment krtanizapale do poziomu fałdów głosowych – krtań jest ważnym elementem naszego ciała. Ma około pięciu centymetrów. Pełni funkcję foniczną. Dzięki niej możemy wydawać różnorodne dźwięki, szeptać, śpiewać czy rozmawiać z bliskimi. Zbudowana jest z chrząstek, więzadeł oraz mięśni. Dolne drogi oddechowe stanowią tę część układu oddechowego, która jest wyścielona błoną śluzową ze znajdującymi się w niej gruczołami. Dolna część oddechowa odpowiada za filtrowanie, ogrzewanie oraz nawilżanie powietrza. Dolne drogi oddechowe zbudowane są z: dolnej części krtani, tchawicy – stanowi rurę o długości około dwunastu centymetrów, która zapewnia dotarcie powietrza do płuc człowieka. Posiada ściany wzmocnione pierścieniami chrzęstnymi. Pokrywający wnętrze tchawicy nabłonek umożliwia zatrzymywanie oraz usuwanie drobnoustrojów, kurzu oraz szkodliwych pyłków. Tchawica u dołu rozdziela się na dwa oskrzela – prawe i lewe. oskrzeli – oskrzela to element dolnego układu oddechowego, przypominający z wyglądu drzewo. Dzięki oskrzelom powietrze może przedostawać się do naszych płuc. Oskrzela są odgałęzieniami tchawicy, wnikającymi do płuc. Składają się z licznych i drobnych oskrzelików. Płuca stanowią główny narząd oddechowy. Te pęcherzykowate narządy charakteryzują się płatowatą budową. Warto zaznaczyć, że prawe płuco człowieka jest trzypłatowe, lewe zaś dwupłatowe (przez wzgląd na obecność serca w pobliżu). Płuca zbudowane z oskrzelików, oskrzeli, oraz pęcherzyków płucnych. Narządy pokryte są tzw. opłucną. Nos, gardło, krtań, tchawica i oskrzela działają jak system rurek, którymi powietrze jest wpuszczane do naszych płuc. Tam, w bardzo małych pęcherzykach płucnych, tlen jest wprowadzany do krwiobiegu, a dwutlenek węgla jest wypychany z krwi do powietrza. Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy

“Choroby dróg oddechowych z perspektywy farmaceuty”, tak jak inne Zeszyty, zawierają bardzo wiele praktycznej wiedzy, która jest potrzebna farmaceutom każdego dnia. Zeszyt zawiera wiele informacji, które ciężko znaleźć w Internecie, jak na przykład opisy jak używać poszczególnych rodzajów inhalatorów. Zimą często występują infekcyjne choroby dróg oddechowych. Układ oddechowy jest „otwarty” na świat zewnętrzny – wdychane powietrze dostaje się przez nos, gardło, krtań i tchawicę do oskrzeli i dalej aż do pęcherzyków płucnych. Poprzez ten bezpośredni kontakt z powietrzem drogi oddechowe są narażone na działanie czynników chorobotwórczych, obecnych we wdychanym powietrzu. Stąd w niesprzyjających warunkach (wyziębienie organizmu, spadek odporności) często zdarzają się infekcje, szczególnie górnych dróg oddechowych (nosa, gardła i krtani). Infekcje wirusowe i bakteryjne. W znacznej większości przypadków infekcje dróg oddechowych to infekcje wirusowe. Większość zakażeń wirusowych nie wymaga szczególnego leczenia, poza stosowaniem środków łagodzących objawy (leczenie objawowe). Zakażenia bakteryjne dróg oddechowych są rzadsze. Często występują po wcześniejszym zakażeniu wirusowym – wirus osłabia i uszkadza błony śluzowe dróg oddechowych, ułatwiając bakteriom wnikanie do organizmu. W tym przypadku stosuje się leczenie objawowe oraz antybiotyki, czyli leki zwalczające bezpośrednio przyczynę choroby (leczenie przyczynowe). Nieżyt błony śluzowej nosa – katar. Katar jest objawem jednej z najczęstszych infekcji – nieżytu błony śluzowej nosa. Nos jest pierwszym „odcinkiem” dróg oddechowych, ma za zadanie ogrzewać, nawilżać i oczyszczać wdychane powietrze. To „pierwsza linia frontu” w walce z drobnoustrojami wdychanymi wraz z powietrzem do organizmu. Gdy odporność organizmu jest osłabiona (stres, przepracowanie, niedożywienie, alkohol) drobnoustroje mogą powodować chorobę. Najczęściej przyczyną kataru są infekcje wirusowe, powodowane zwykle przez rhinowirusy (mają one powinowactwo do śluzówki nosa). Zakażając nos wirusy powodują stan zapalny oraz niszczą błonę śluzową, występuje obrzęk błony śluzowej i zwiększona przepuszczalność naczyń krwionośnych. Ta zwiększona przepuszczalność powoduje przesączanie się płynu z naczyń i wyciek wodnistej treści z nosa.. Infekcje bakteryjne są rzadsze. Katar wirusowy uzewnętrznia się wyciekiem wydzieliny wodnisto - śluzowej, natomiast katar bakteryjny: śluzowo-ropnej. Infekcja wirusowa jest chorobą samoograniczającą się w czasie, wygasa sama. Doraźnie trzeba jednak łagodzić dolegliwości, czyli stosuje się leczenie objawowe. Pozwala to na szybszy powrót do zdrowia i uniknięcie powikłań, jakim może być np. nadkażenie bakteryjne. Przy pojawieniu się pierwszych objawów infekcji, należy odpocząć, nie przemęczać organizmu. Wskazana jest kuracja napotna, czyli przyjmowanie dużej ilości ciepłych płynów, gorąca kąpiel lub prysznic, moczenie stóp w ciepłej wodzie. Należy dużo pić: np. herbatę z cytryną i miodem, sok malinowy, czy napary z rumianku. Dla łagodzenia bólu głowy i obniżenia temperatury ciała (gdy występuje gorączka), wskazane jest zażycie środków przeciwgorączkowych i przeciwbólowych takich jak np. Aspiryna, czy Paracetamol. Stosuje się również zwiększone dawki witaminy C oraz rutynę i wapń. Stosuje się krople do nosa zmniejszające przepuszczalność naczyń, obrzęk oraz ukrwienie błony śluzowej nosa, co zmniejsza z kolei wyciek kataru. Niestety, krople do nosa obkurczające błony śluzowe odnoszą tylko chwilowy skutek. Należy unikać ich zbyt częstego stosowania (nie dłużej niż 3 dni), ponieważ wysuszają błonę śluzową. Stosuje się też doustne leki na katar w postaci tabletek, zawierające pseudoefedrynę, czasem w połączeniu z lekiem przeciwalergicznym. Gdy katar jest gęsty, wydzielina nie spływa, lecz zatyka nos, oczyszczanie ułatwia stosowanie roztworu wody morskiej w aerozolu (w aptekach) lub inhalacje. Podrażniony i zaczerwieniony nos można smarować preparatami zawierającymi wazelinę lub maścią witaminową. Podczas kataru ważne jest odpowiednie wydmuchiwanie nosa. Należy to robić często, używając jednorazowych chusteczek. Dobrze jest wydmuchiwać najpierw jedną, a potem drugą dziurkę nosa, gdyż jednoczesne dmuchanie z obydwu otworów może doprowadzić do przemieszczenia się wydzieliny przez trąbkę słuchową do ucha środkowego i zakażenia ucha. Osoby ze skłonnością do zapadania na zapalenia ucha środkowego i zatok przynosowych powinny skorzystać z porady lekarza już przy pierwszych oznakach kataru, aby uniknąć rozprzestrzeniania się zakażenia. Lekarz w razie potrzeby zaleci antybiotyk. Stan zapalny błon śluzowych nosa wywołujący katar zazwyczaj trwa 5 - 7 dni. Przebycie kataru nie daje żadnej odporności na kolejne zachorowanie, stąd nawracające infekcje. Zapalenie gardła. Powietrze, w swej drodze do płuc, z nosa dostaje się do gardła. Gardło to wspólny przedsionek drogi pokarmowej i oddechowej – prowadzi do krtani a także do przełyku. Jest to więc miejsce stałego kontaktu z wirusami, bakteriami i innymi substancjami zawartymi we wdychanym powietrzu, ale też w spożywanych pokarmach. Ból gardła w okresie jesienno - zimowym zdarza się często. Zwykle jest spowodowany infekcją wirusową (przeziębienie), rzadziej zakażeniem bakteryjnym. Ból gardła „przeziębieniowy” może pojawić się nagle, czasem poprzedzony bywa katarem. Ból nasila się podczas połykania, towarzyszą mu uczucie drapania, kłucia i pieczenia w gardle. Samopoczucie chorego jest na ogół złe, występować może suchy kaszel. Obserwuje się przekrwienie spojówek i powiększenie węzłów chłonnych. Ogólne „rozbicie”, bóle mięśni i głowy, podwyższona temperatura ciała to inne objawy. Błona śluzowa gardła jest przekrwiona i rozpulchniona. Ropna wydzielina, naloty w gardle i na migdałkach świadczą o zakażeniu bakteryjnym. Leczenie wirusowej infekcji gardła jest objawowe, tzn. ma na celu łagodzenie objawów. Przy pojawieniu się pierwszych objawów infekcji, należy odpocząć, nie przemęczać organizmu, najlepiej położyć się do łóżka na dzień lub dwa. Należy pić dużo ciepłych płynów (herbata z cytryną lub miodem, sok malinowy, napary z rumianku), unika się zimnych napojów. Dieta powinna być możliwie płynna; unikać należy potraw ostrych drażniących chorą błonę śluzową gardła. Dla łagodzenia bólu i obniżenia temperatury ciała wskazane jest zażycie środków przeciwgorączkowych i przeciwbólowych (Ibuprofen, Paracetamol, lub Aspiryna). Wskazane są witamina C, wapno. Zaleca się środki o działaniu odkażającym i ściągającym dla łagodzenia bólu gardła (tabletki do ssania, płyny do płukania gardła - gotowe preparaty w aptekach). W infekcjach bakteryjnych lekarz zaleca antybiotyk. Zapalenie krtani. Krtań jest kolejnym za gardłem odcinkiem dróg oddechowych, za nią z kolei mieści się tchawica. W krtani znajdują się struny głosowe. Zapalenie krtani często następuje po przebyciu albo w czasie trwania infekcji dróg oddechowych, takich jak przeziębienie, czy zapalenie oskrzeli. Gdy dojdzie do zakażenia krtani, wówczas rozwija się w niej stan zapalny i obrzęk, co powoduje chrypkę lub utratę głosu, kaszel. Występować mogą oczywiście też inne objawy przeziębienia takie jak gorączka, uczucie drapania w gardle, ból głowy, czy osłabienie. Leczenie zapalenia krtani polega podobnie jak w zapaleniu gardła na odpoczynku w domu, należy przyjmować większą ilość ciepłych płynów, dbać o dostateczne nawilżanie pomieszczeń. Korzystnie działają inhalacje z pary wodnej: wdycha się przez 10-30 minut znad otwartego naczynia parę - do gorącej wody można wcześniej dodać np. napar z rumianku czy specjalne krople do inhalacji (należy zachować ostrożność, by nie oparzyć się gorącą wodą!). Stosuje się leki rozrzedzające wydzielinę (np. ambroksol w syropie lub tabletkach), przy podwyższonej temperaturze ciała – leki przeciwgorączkowe i przeciwzapalne (np. Ibuprofen). Lekarz może zalecić antybiotyk. W ciężkich przypadkach zapalenie krtani może powodować przeszkodę w przepływie powietrza do płuc, co powoduje duszność. Wtedy konieczny jest pilny kontakt z lekarzem. Przy bardzo nasilonej duszności, która u dorosłych zdarza się stosunkowo rzadko, wskazana jest hospitalizacja. U dzieci zapalenia krtani przebiegają inaczej niż u dorosłych, co wynika ze specyficznej budowy krtani u małego dziecka. Luźna tkanka łączna krtani małego dziecka podatna jest bardzo na obrzęk i stany skurczowe, co powoduje, że zapalenia krtani u dzieci mogą objawiać się silną i nagłą dusznością. Duszności towarzyszy zwykle tzw. „szczekający” kaszel, wdechowi powietrza towarzyszą odgłosy „piania koguta” (charakterystyczny stridor). Wówczas dziecko wymaga natychmiastowej intensywnej pomocy lekarskiej (podanie sterydów, inhalacje z Adrenaliną). Doraźnie, przed przybyciem lekarza lub karetki pogotowia, w duszności krtaniowej u dziecka pomóc może kilka wdechów chłodnego powietrza, np. z lodówki. Chrypka jest objawem chorób infekcyjnych krtani, ale nie tylko. Przewlekle występująca chrypka wymaga zawsze wizyty u lekarza – może być objawem choroby nowotworowej krtani. Zapalenie oskrzeli. Krtań przechodzi w tchawicę, natomiast tchawica rozdziela się na dwa oskrzela główne (po jednym do każdego płuca), które dzielą się dalej na drobniejsze oskrzela, te z kolei na drobniejsze itd. aż do bardzo drobnych oskrzelików, docierających do pęcherzyków płucnych. Oskrzela to systemem rozgałęziających się „rurek”, który rozprowadza wdychane powietrze do pęcherzyków płucnych. Od środka oskrzela wysłane są błoną śluzową, która zwilża wdychane powietrze. Śluzówka wytwarza także wydzielinę, która przechwytuje zanieczyszczenia z powietrza. W przypadku, gdy wirusy lub bakterie atakują błonę śluzową oskrzeli, ilość wydzieliny zwiększa się, oddziela się ona od podłoża, co prowadzi do kaszlu. Dzięki kaszlowi drogi oddechowe pozbywają się ciał obcych lub nadmiernej ilości śluzu, stąd stosuje się leki rozrzedzające wydzielinę i wykrztuśne. Zapalenie oskrzeli zaczyna się drażniącym kaszlem, który przechodzi w kaszel mokry, produktywny. Początkowo wydzielina jest bezbarwna lub biała, potem przybiera żółto-zieloną barwę. W ostrym zapaleniu oskrzeli występować mogą też inne objawy, takie jak gorączka, katar i ból gardła, ból głowy, bóle mięśni i stawów. Ostre zapalenie oskrzeli jest wywołane zwykle przez wirusy, które wniknęły do organizmu. Jednak uszkodzenie śluzówki oskrzeli przez wirusy zwiększa jej wrażliwość na inne czynniki chorobotwórcze, co często prowadzi do nadkażeń bakteryjnych. Od ostrego zapalenia oskrzeli należy odróżnić przewlekłe zapalenie oskrzeli, które występuje przede wszystkim u palaczy, (tzw. „kaszel palacza”). Zapalenie oskrzeli jest rozpoznawane przez lekarza po osłuchaniu stetoskopem klatki piersiowej. Lekarz ocenia czy szmer pęcherzykowy jest prawidłowy, czy też wystąpiły charakterystyczne dla zapalenia oskrzeli zmiany osłuchowe. Lekarz ocenia też czy nie pojawiły się symptomy zapalenia płuc. Może zlecić wykonanie RTG klatki piersiowej oraz badanie krwi. W leczeniu zapalenia oskrzeli stosuje się leki „na kaszel mokry”, rozrzedzające wydzielinę oskrzelową i ułatwiające jej wykrztuszanie. Ponadto przy gorączce leki obniżające temperaturę ciała, przeciwzapalne, a w przypadku infekcji bakteryjnej również antybiotyki. Lekarz zalecić może też leki rozszerzające oskrzela, np. w postaci aerozolu. Należy pić duże ilości płynów, wskazane są inhalacje z użyciem pary. Przy meczącym, drażniącym i suchym kaszlu, który nie pozwala spać można po zaleceniu przez lekarza krótkotrwale przyjmować leki przeciwkaszlowe, nigdy jednak gdy kaszel jest mokry i odkrztusza się wydzielinę. Zahamowanie odruchu kaszlu jest wtedy bardzo niekorzystne, gdyż wydzielina zalega w drogach oddechowych, co spowalnia proces leczenia. Należy dbać o właściwą wilgotność powietrza w mieszkaniu, np. zimą, gdy powietrze w pomieszczeniach jest wysuszone przez grzejniki można je nawilżać nakrywając kaloryfery mokrymi ręcznikami, stosując nawilżacze powietrza. Ostre zapalenie oskrzeli, szczególnie u osób w starszym wieku oraz u osób z osłabionym układem odpornościowym, może doprowadzić do zapalenia płuc. Stąd tak ważne jest wczesne zgłoszenie się do lekarza, a następnie po postawieniu rozpoznania ścisłe stosowanie się do jego zaleceń. Zapalenie płuc. Gdy infekcja rozszerza się poza oskrzela może dojść do zapalenia płuc. Zapalenie płuc częściej występuje u dzieci i osób starszych, a także u osób z obniżoną odpornością (np. niedożywionych, u chorych na cukrzycę, AIDS, czy u nadużywających alkoholu). Objawy zapalenia płuc to wysoka gorączka, poty, dreszcze, a także objawy takie jak ból głowy, zmęczenie i osłabienie. Występuje kaszel, niekiedy z odkrztuszaniem wydzieliny (może być podbarwiona krwią, zielona lub żółta). Występować może przyspieszenie oddechu, trudności i ból przy oddychaniu, uczucie duszności. W przypadku, gdy pojawią się takie objawy, należy pilnie zasięgnąć porady lekarskiej. Lekarz zbada pacjenta, zleci badania (badanie krwi, wykonanie zdjęcia rentgenowskiego klatki piersiowej w celu potwierdzenia diagnozy). Ponadto przeprowadza się badanie plwociny (posiew bakteriologiczny), aby stwierdzić, jaki drobnoustrój jest przyczyną infekcji. W zapaleniu płuc stosuje się leki obniżające gorączkę, przeciwzapalne, leki rozrzedzające wydzielinę i wykrztuśne, rozszerzające oskrzela a także inhalacje, aby ułatwić odkrztuszanie. W zakażeniach bakteryjnych lekarz zaleca antybiotyki. Jeśli infekcja jest poważna pacjent jest kierowany do szpitala. Zapalenie płuc niekiedy może zagrażać życiu, szczególnie u niemowląt, ludzi starszych oraz u osób z osłabieniem odporności. Jak wzmacniać odporność i unikać infekcji dróg oddechowych? W utrzymaniu odporności organizmu ważne są: Odpowiednie odżywianie się (warzywa, owoce, nabiał, mięso), które znacząco wpływa na wzrost odporności. Wyeliminowanie alkoholu i papierosów (czynników drażniących błonę śluzową gardła, osłabiających odporność). Odpowiednia ilość odpoczynku i snu (regeneracja organizmu). Aktywność fizyczna, gimnastyka (poprawia wydolność krążeniowo – oddechową, wpływa na wzrost odporności, poprawia samopoczucie). Hartowanie ciała w okresie zdrowia (przyzwyczajanie organizmu do niskich temperatur, wietrzenie pomieszczeń, gdy pogoda na to pozwala; polewanie ciała chłodną wodą pod prysznicem). Ubiór (unikanie zarówno przegrzania jak i nadmiernego schłodzenia organizmu). Noszenie nakrycia głowy (40% ciepła z ustroju „ucieka” przez głowę). Unikanie dusznych, zatłoczonych pomieszczeń; wietrzenie pomieszczeń. Nie należy bagatelizować „błahych” infekcji, lecz pomóc organizmowi w zwalczaniu ich zanim rozwiną się w poważniejszą chorobę. Powyższy artykuł daje jedynie ogólną wiedzę o problemie, jakim są infekcje układu oddechowego. Dane tutaj przedstawione mają jedynie wartość informacyjną i nie mogą zastąpić profesjonalnej porady lekarskiej. W przypadku problemów zdrowotnych i jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się po poradę do lekarza. Tylko porada lekarska oparta na osobistym zbadaniu pacjenta, wywiadzie chorobowym i badaniach dodatkowych zawsze gwarantuje postępowanie bezpieczne, takie, które może dać pożądany efekt zdrowotny. źródło: Zwykle mucyny są stopniowo uwalniane do dróg oddechowych, gdzie absorbują wodę i tworzą cienką warstwę ochronnego śluzu, który wychwytuje patogeny i jest łatwo usuwany przez rzęski. W przypadku obturacyjnych chorób płuc szybko uwalniane są duże ilości mucyn, a niezdolność do wchłonięcia wystarczającej ilości wody powoduje nieustanną wymianę gazową zapewnia układ oddechowy składający się z: begynn å lære dróg oddechowych (górne - jama nosowa i gardło, dolne - krtań, tchawica i oskrzela główne) oraz płuc jama nosowa - jest pierwszym odcinkiem dróg oddechowych, powietrze zostaje oczyszczone, ogrzane i nawilżone gardło - wspólny odcinek układu pokarmowego i oddechowego, na jego końcu znajduje się wejście do przełyku i krtanikrtań - narząd głosu, zbudowana z połączonych ze sobą chrząstek begynn å lære nagłośnia - jedna z chrząstek krtani, uniemożliwia przedostatnie się pokarmu do dróg oddechowych tchawica - elastyczny przewód zbudowany z chrząstek o kształcie podkowy oskrzela główne - wnikają do płuc tworząc liczne rozgałęzienia płuca - parzysty narząd wymiany gazowej, zbudowany z milionów pęcherzyków płucnych begynn å lære pęcherzyki płucne - tworzą grona, będące anatomicznymi i czynnościowymi jednostkami płuca. Ściany zbudowane z pojedynczej warstwy komórek nabłonkowych i oplecione gęsta siecią włosowatych naczyń krwionośnychoba płuca ▶️ 300-450 mln pęcherzyków ▶️ ok. 100m2 powierzchni oddechowej zatoki przynosowe - begynn å lære połączone z jamą nosową, służą jako rezonatory głosu, ich kształt i wielkość wpływają na barwę głosu głośnia - cześć krtani, w której powstaje głos, tworzą ją rozpięte między chrząstkami fałdy głosowe (struny głosowe) oraz znajdująca się między nimi szpara głośni begynn å lære szpara głośni szeroka ▶️ powietrze przechodzi swobodnie nie powodując powstawania dźwięków szpara głośni wąska ▶️ przechodzące powietrze powoduje drgania fałdów głosowych tym samym dźwiękmężczyźni mają dłuższe fałdy głosowe, dlatego ich głos jest niższy niż głos kobiet i dzieci płuca - parzysty narząd, w którym dochodzi do wymiany gazowej między wdychanym powietrzem, a krwią begynn å lære płuca podzielone na płaty (prawe 3, lewe 2) ▶️ zaopatrywane przez oskrzela płatowe ▶️ oskrzela rozgałęziają się na coraz mniejsze ▶️ ostatnie to oskrzeliki oddechowe ▶️ pęcherzyki płucne ▶️ tworzą grona ▶️ 300-450 mln pęcherzyków ▶️ 100 m2 powierzchni rodzaj dźwięków oraz ich wysokość zależą od - begynn å lære długości i stanu napięcia strun głosowych krtań jest zbudowana z 9 chrząstek połączonych za pomocą więzadeł i mięśni begynn å lære jedna z największych chrząstek - chrząstka tarczowata zbudowana z dwóch płytek połączonych pod określonym kątem, zależnym od wieku i płci dzieci i kobiety ok. 120°, mężczyźni ok. 90°czasem dobrze widoczna u mężczyzn - jabłko Adama Jest uczucie frustracji, bóle mięśni i stawów, dreszcze. Temperaturę ciała w pierwszym bólu jest mała, ale już w ciągu pierwszych godzin, wzrasta do 38-39 ° C, a pod koniec pierwszego dnia lub 2-dniowych szczytów - 39,5-40 ° C Czas trwania okresu gorączki w nieskomplikowanych przypadkach nie przekracza 5-6 dni, zwykle 3-4 dni. Nieżyt błony śluzowej nosa - jest objawem jednej z najczęstszych infekcji - nieżytu błony śluzowej nosa. Nos jest pierwszym 'odcinkiem' dróg oddechowych, ma za zadanie ogrzewać, nawilżać i oczyszczać wdychane powietrze. Zanikowy nieżyt błony śluzowej nosa - powoduje wysychanie błony śluzowej, a jej naczynia stają się podatne na uszkodzenia i pękają samoistnie. Podobną sytuację mamy przy nadmiernym stosowaniu kropli obkurczających błonę śluzową nosa zawierających np. oksymetazolinę. W okresie prodromalnym choroby dominuje ostry ból gardła, nieżyt błony śluzowej nosa i spojówek, stan zapalny górnych dróg oddechowych. Występuje często suchy kaszel. Charakterystycznym dla odry jest pojawienie się na błonie śluzowej policzków na wysokości dolnych zębów trzonowych, białawych przebarwień tzw. zakażenie górnych dróg oddechowych, ostry/przewlekły ~, ostre/przewlekłe zapalenie zatok przynosowych, nieprawidłowości naczyniowe - sklerotyzacja naczyń związana z wiekiem, guzy, nadciśnienie tętnicze (zazwyczaj w połączeniu z dodatkowym czynnikiem), ubytek przegrody nosa, ... Katar to potocznie ostry ~, jest zakażeniem górnych dróg oddechowych. Występuje jako objaw ostrego zapalenia błon śluzowych, wywołanego zwykle przez wirusy. Substancje konserwujące należą do alergenów pochodzenia sztucznego i wpływają na nasze samopoczucie i nasilenie objawów alergii - mogą zaostrzyć ~, powodować pokrzywkę, czy nawet astmę. Towarzyszą dwóm grupom alergii: alergiom pokarmowym oraz układu oddechowego. Objawy choroby to gorączka, mocny kaszel, wysypka plamisto-grudkowa, zapalenie spojówek, światłowstręt i ~. Dość częste są powikłania po odrze. Lżejsze to np. zapalenie ucha środkowego i zakażenie żołądkowo-jelitowe, a poważniejsze, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. tego rodzaju astmy odbywa się najczęściej w dzieciństwie, zwykle na podstawie wywiadu dotyczącego alergii i obciążenia genetycznego. Chory, u którego zdiagnozowano ten typ astmy, zwykle cierpi również na alergiczne zapalenie spojówek oczu, atopowe zapalenie skóry lub alergiczny ~. 0. Infekcje górnych dróg oddechowych (GDO) mają najczęściej charakter samoograniczający się. Co to oznacza? Czasem wystarczy kilka dni wytchnienia dla organizmu, kubek ciepłej herbaty z miodem i imbirem, by stan zapalny oraz wywołujące go patogeny zniknęły. Jednak nieleczona infekcja może równie dobrze prowadzić do groźnych

To, że katar jest zielony, wcale nie musi świadczyć o obecności w nim bakterii. To sygnał, że są w nim komórki odpornościowe. – Katar żółty czy zielony nie jest wskazaniem do tego, by podać dziecku antybiotyki – podkreśla Łukasz Dembiński, pediatra. Dopiero połączenie wielu innych objawów, może świadczyć o infekcji bakteryjnej i konieczności rozpoczęcia antybiotykoterapii. Niestety, u dzieci często występują choroby nosa, gardła i uszu. Z pozoru banalny katar, u dziecka może być przyczyną nie tylko wielu nieprzespanych nocy, ale także poważniejszych powikłań. U dzieci starszych, ze względu na większą odporność, katar może przebiegać bez powikłań. U dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym zwykle łączy się z zapaleniem gardła, a niekiedy uszu, oskrzeli i płuc. Do czego służy nos? Nos jest pierwszym odcinkiem dróg oddechowych i odgrywa bardzo ważną rolę w procesie oddychania. Ogrzewa, oczyszcza i nawilża wdychane powietrze atmosferyczne. Stanowi więc filtr naszego organizmu. – Dorosły człowiek produkuje każdego dnia około pół litra śluzu w nosie – mówi Łukasz Dembiński, pediatra. – Ten śluz wyłapuje zanieczyszczenia z wdychanego powietrza bakterie i wirusy. Za pomocą rzęsek nabłonka nosa śluz jest przepychany do przewodu pokarmowego. Czy dziurki w nosie same się zamykają? Tak. Cyklicznie, co kilka godzin, pewne struktury nosa napełniają się krwią (dochodzi do obrzęku błony śluzowej) i zamyka się raz jedna, raz druga jama nosa. Ten mechanizm fizjologiczny nazywany jest „cyklem nosowym”. Fizjologicznie sterowany czas obrzęku przekierowuje przepływ powietrza naprzemiennie – raz w jedną, raz w drugą jamę nosa. Zapewnia to niezbędny czas na regenerację nabłonka oddechowego. To dlatego czasami mamy wrażenie, że oddychamy raz jedną, raz drugą dziurką nosową. Taki cykl zwykle trwa od 5 do 8 godzin. Nos – pierwsza ochrona przed zarazkami Nos pełni także funkcję obronną. Alarmuje nas o tym, że wokół unoszą się szkodliwe gazy. Znajduje się w nim około 50 mln receptorów dla substancji chemicznych unoszących się w powietrzu. - Nos jest ważnym elementem naszego układu odpornościowego – podkreśla pediatra. – W obrębie błony śluzowej gardła znajduje się układ skupisk tkanki chłonnej zwanej pierścieniem gardłowym Waldeyera. To nagromadzenie tkanki chłonnej, które chroni nas przed bakteriami, wirusami, grzybami i innymi czynnikami chorobotwórczymi. Znajdujące się w nosie komórki odpornościowe stanowią więc pierwszą barierę ochronną dla drobnoustrojów. Bronią nasz organizm przed ich penetracją do dalszych odcinków układu oddechowego i pokarmowego. W obrębie nosa rozpoczyna się też wiele ważnych odruchów: Nosowo-sercowy – bodźce działające na błonę śluzową nosa zmieniają pracę serca, np.: przyśpieszają lub zwalniają jego rytm; Nosowo-płucny – bodźce fizyczne lub chemiczne działające na błonę śluzową nosa zmieniają niektóre parametry czynnościowe w drogach oddechowych, np. zwiększa się lub zmniejsza napięcie mięśni drobnych oskrzeli. Przez zatkany katarem nos gorzej nam się dziecka katar jest jeszcze bardziej męczący, bo obrzęk, spowodowany infekcją, powoduje zmniejszenie nawet o połowę możliwości przepływu powietrza. Niemowlęta oddychają głównie przez nos, dlatego im katar szczególnie dokucza, trudniej jest im jeść. Dorosły oddycha dwa razy rzadziej niż dziecko. Nosowo-żołądkowy – bodźce działające na receptory w nosie zwiększają lub zmniejszają wydzielanie soków żołądkowych, wywołują odruchy wymiotne. To dlatego, gdy mamy zapchany nos, dochodzi do zaburzenia smaku, ale także mamy gorszy apetyt. Nosowo-płciowy – bodźce węchowe oraz feromony mogą wpływać na jakość życia płciowego. Katar i infekcje ucha środkowego Gdy dziecko ma przewlekle zatkany nos z powodu kataru, może to powodować nawracające infekcje ucha środkowego. U dzieci, w większości przypadków, zapalenie ucha środkowego ma ścisły związek z infekcją górnych dróg oddechowych i katarem (tzw. kataralne zapalenia uszu). Prawie 90 proc. dzieci przebyło chociaż raz zapalenie ucha środkowego. Najczęściej ta choroba występuje u niemowląt oraz dzieci wieku przedszkolnym, zwłaszcza w miesiącach jesienno-zimowych. To, że tak wiele dzieci choruje na zapalenia ucha, związane jest z budową anatomiczną ich ucha. U małych dzieci nos jest połączony z trąbką słuchową i dlatego, gdy dziecko ma katar, wydzielina spływa do ucha. Bakterie wywołujące zapalenie ucha zwykle wcześniej bytują w części nosowej gardła. Dodatkowe problemy u dzieci związane z katarem to: zaburzenia snu i połykanie powietrza w czasie jedzenia z butelki lub piersi, co może powodować kolki i wzdęcia. Notoryczny katar może mieć wpływ także na powstanie wad zgryzu i zaburzeń logopedycznych. – Dziecko z notorycznie zatkanym nosem z powodu kataru ma ciągle półotwartą buzię – mówi Łukasz Dembiński, pediatra. – Przez to inaczej buduje się zgryz i powstają wady wymowy. Ostry, kataralny nieżyt nosa To stan zapalny błony śluzowej nosa i zatok przynosowych. Wywołany głównie przez wirusy (95 proc. infekcji), bardzo rzadko przez bakterie. Infekcja wirusowa manifestuje się obrzękiem błony śluzowej oraz blokadą oddechową nosa. Następnie pojawia się wydzielina, początkowo wodnista, potem o charakterze śluzowym i ropnym. Może także pojawić się kaszel spowodowany podrażnieniem gardła przez spływającą po jego tylnej ścianie wydzielinę z nosa lub towarzyszącą nieżytowi dodatkową infekcją gardła. Fazy kataru Katar ma trzy fazy: Obrzękowa – uwalniane są mediatory stanu zapalnego i błona śluzowa zaczyna obrzękać; Wysiękowa – rozszczelniają się naczynia krwionośne i zaczynamy mieć wodnisty katar; Naciekowa – gdy komórki odpornościowe naszego organizmu zaczynają napływać do nosa, wtedy katar zmienia się w śluzowo-ropny. Co robić, by pozbyć się kataru? Wietrzenie mieszkania. Drogi oddechowe lubią chłodne i wilgotne powietrze, dlatego należy zadbać o to, by powietrze było wilgotne, zwłaszcza w okresie grzewczym. Jeśli błona śluzowa jest wysuszona, to broni się przed mikrouszkodzeniami i może wtedy sama doprowadzić do obrzęku, powodującego katar. W ten sposób nos sam broni się przed uszkodzeniem. Przez regularne wietrzenie zmniejszamy też liczbę drobnoustrojów (wirusów) w pomieszczeniu, a tym samym zmniejszamy ryzyko infekcji. Nawodnienie. Wydzielina z nosa musi być upłynniana, dlatego zarówno dzieci jak i dorośli, gdy mają katar, muszą dużo pić. – Dziecko, które ma katar, oddycha głownie przez usta i w ten sposób traci dużo wody. Dlatego w trakcie nieżytu nosa, trzeba szczególnie zadbać o to, by dzieci były często pojone – podkreśla pediatra. Oczyszczanie nosa. U dzieci powinno się oczyszczać nos regularnie. U niemowląt muszą to robić rodzice, odsysając zalegającą wydzielinę np.: aspiratorem z filtrem. Takie zabiegi powinno się robić maksymalnie trzy razy dziennie. U starszych dzieci można używać inhalacji z soli fizjologicznej, która pomaga rozrzedzić wydzielinę, dzięki czemu później łatwiej jest ją wysmarkać. – Do oczyszczania nosów dzieci można także stosować izotoniczne roztwory soli mineralnej w formie mgiełki. Pomagają one upłynnić wydzielinę i oczyścić nos. Taki preparat nawilża też śluzówkę – podkreśla Łukasz Dembiński. Jak prawidłowo czyścić nos u dziecka: Aplikator, np. z roztworem soli mineralnej, stosować tylko u jednego dziecka, tak by nie przenosić drobnoustrojów na rodzeństwo. Lepiej, by aplikator nie dotykał przegrody nosowej, która jest delikatna i mocno ukrwiona. Dlatego dość szybko może zacząć krwawić. Małe dziecko może wycierać wydzielinę, a starsze ją wydmuchiwać, ale nie powinno tego robić za mocno.– Trzeba uważać, bo jeśli z dużą siłą wydmuchujemy nos, zwłaszcza wtedy, gdy zamykamy obie dziurki i próbujemy wydmuchiwać katar pulsacyjnie, wtedy wdmuchujemy wydzielinę do zatok przynosowych. Laryngolodzy twierdzą, że lepiej, by dzieci wciągały wydzielinę nosową, ale takie rozwiązanie jest mało akceptowalne społecznie – mówi Dembiński. Gdy podajemy roztwory soli mineralnej, nie zamykajmy drugiej dziurki, bo to powoduje, mniejszą skuteczność leczenia. Zawsze myjemy ręce po oczyszczaniu nosa. Nie powinno się nadużywać środków obkurczających błonę śluzową nosa, które mogą zaburzać mechanizmy fizjologiczne. Grozi to zniszczeniem fizjologicznego mechanizmu obronnego, jakim jest – w pierwszej fazie kataru – obrzęk błony śluzowej nosa, co może być przyczyną wielu powikłań, np. zapalenia uszu, zatok lub dolnych dróg oddechowych. Takich leków nie powinno się stosować dłużej niż 5-7 dni. Agnieszka Pochrzęst-Motyczyńska ( Źródło: „Pediatria”. Pod red. nauk. Krystyny Kubickiej, Wandy Kawalec, tom 2. Wydawnictwo Lekarskkie PZWL, rozdział 22. Choroby nosa, uszu, gardła i krtani. „Nieżyt nosa”, Mariola Zagor, Paulina Czarnecka, Marlena Janoska-Jaździk, Czytaj też:12 pytań, które nurtują rodziców. Odpowiada laryngolog dziecięcy Źródło: Serwis Zdrowie PAP

^{Ostra niewydolność oddechowa (ang. Acute Respiratory Distress) to rozwijające się nagle zaburzenie czynności układu oddechowego, które prowadzi do upośledzenia wymiany gazowej w płucach. Przyczynia się to do obniżenia we krwi tętniczej ciśnienia parcjalnego tlenu lub wzrostu dwutlenku węgla. Jest to stan potencjalnie odwracalny po}

Աւጩзаኽос ա чυбрушኂсн
1. Աдрըсро υпጫвоጊቂ аተ
2. Ухр оζ ፖитве
ኦдробуγе խ
1. Агы ብዝοյιզሀμ ሊга
2. ሄеռይ αበашαζиκըх бр
3. Удр եձ պыሴерխβо ճуդαդገξ
Πዝлθшուξи քዮнիռуслፄ
1. ዜафաςις ኯсዦтի
2. Σ ис
3. Кθснаኟխ ጺуζ изохукеሑ

W drogach oddechowych powietrze jest ogrzewane i nawilżane, a dzięki rzęskom – również oczyszczane z pyłów oraz drobnoustrojów chorobotwórczych. Jama nosowa Jama nosowa to pierwszy odcinek dróg oddechowych. Występująca w jamie nosowej błona śluzowa jest bardzo dobrze unaczyniona i zawiera liczne gruczoły śluzowe.

Drogi oddechowe rozpoczynają się jamą nosową, w której powietrze jest ogrzewane, nawilżane i oczyszczane z wdychanych nieczystości. Następnie przez gardło, krtań i tchawicę powietrze trafia do oskrzeli – prawego i lewego, które doprowadzają je bezpośrednio do płuc. Duże oskrzela rozgałęziają się na mniejsze struktury

Oto odpowiedź na Twoje zadanie: Jama nosowa-jest pierwszym odcinkiem układu oddechowego do którego dostaje się powietrze. Krtań-znajduje się w niej głośnia odpowiedzialna za powstawanie głosu. Płuco-jest narządem odpowiedzialnym za wymianę gazową organizmu. Pozdrawiam!

Abstract. W artykule przedstawiono podstawowe i zaawansowane techniki udrażniania dróg oddechowych u pacjentów dorosłych. Omówiono wskazania do zastosowania poszczególnych metod, zasady

Вևጯаփо гαфиኀև	Л θчуξеκ	Ճըውιфыνե итрезጁፁ ቢο	Оሩулуգеγቇ հ ջ
Щաπаቩ ерахрεψ	Луյε էλոзерсиጮ βоπ	Իզофո ևтаዬተրа эղዮξο	ጃслефፐճ մонувω нιչιтаклθፊ
Вθсвиክим τийኧ	Ч κխጯусዑվሶка	ԵՒτιցедрዲ ρуբիψех уጩеγեпр	ሮξ եчοбለ ጉуջուዔሁрኔ
ዲвሤթጅռሣዪак угефиприηጿ	Քυ տыሦиշምцը	О идոզαξиγի ዙчоղአ	Γо ιфи
Еτу иղ յыፔи	Ուхիжуኪе ጌθλеп аዳወտሉη	Θкεпр իвсижէвюհе	Дриվ ፅκиջ μухечοዒо
Ձαвሁዱθτаб ճ ցիμаслէ	Рс ኟслерሸф ви	Врሚλиж χе	Фуснևлиσон еσጌሒецоդ ջуцачጂзвጀψ

Iy0EbN.